آ
ا
ب
پ
ت
ث
ج
چ
ح
خ
د
ذ
ر
ز
ژ
س
ش
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
گ
ل
م
ن
و
ه
ی
دنیا
/donyā/
(عربی) (در نجوم) کیهان؛ جهان، گیتی.
دنیز
/deniz/
(ترکی) دریا، بحر.
دهقان
/dehqān/
(معرب از فارسی دهگان) 1- کشاورز، مالکِ ده؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) ایرانی؛ 3- (به مجاز) زرتشتی؛ 4- (در قدیم) (به مجاز) هر یک از دانایان و راویان تاریخ و اساطیر ایران؛ 5- بزرگ و حاکم ولایت.
دیار
/diyār/
(عربی) (جمعِ دار)، سرزمین، کشور، موطن، زادگاه.
دیانا
/diyānā/
1- (اوستایی) نیکی رسان، نیکویی بخش؛ (در اسطورههای رومی) الههی ماه، جنگلها، جانوران و زایمان، همتای آرتمیس یونانی.
دیاکو
/diyāko/
(اَعلام) (= دیا اکو)، پسر فرورتیش، نخستین شاه ایران [حدود 740-708 پیش از میلاد] از سلسلهی ماد که شهر همدان را به پایتختی برگزید.
دیبا
/dibā/
(= دیباه) (در قدیم) نوعی پارچهی ابریشمی معمولاً رنگین.
دیدار
/didār/
1- ملاقات، دیدن یکدیگر، دیدن؛ 2- (در تصوف) مشاهده؛ 3- (به مجاز) چهره، روی و چشم.
دیلان
/dilān/
(کردی) 1- رقص گروهی، نوعی آهنگ؛ 2- نام منطقهای در کردستان.
دینا
/dinā/
1- داور، داوری؛ 2- (در اوستایی) دین؛ 3- (در عبری) (= دینه) انتقام یافته؛ 4- (اَعلام) نام خواهر یوسف(ع).