آ
ا
ب
پ
ت
ث
ج
چ
ح
خ
د
ذ
ر
ز
ژ
س
ش
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
گ
ل
م
ن
و
ه
ی
اورنگ
/o(w)rang/
1- (در قدیم) تخت و سریر (پادشاهی)؛ 2- (به مجاز) فر، شأن، شکوه.
اوژن
/ožan/
(در قدیم) اوژندن، افکندن؛ اوژننده، افکننده، اندازنده.
اَوستا
/avestā/
(اوستایی) 1- اساس، بنیاد، پناه، یاوری؛ 2- (اَعلام) 1) کتاب مقدس ایرانیان باستان و زرتشتیان، قدیمیترین متنهای موجود به یکی از زبانهای ایرانی، که گفته میشود اینک تنها یک پنجم آن باقی است و بقیه در حملهی اسکندر از میان رفته است. این کتاب به زبان و خط ویژهی اوستایی نوشته شده است، اوستا خود شامل پنج یا پنج بخش اصلی است (یسنا، ویسپَرد، وندیداد، یشتا، خُرده اوستا)، که تنها بخشی از یسنا، یعنی گاتها را از خود زرتشت میدانند؛ 2) اوستا: شهرت مهرداد اوستا از غزلسرایان مشهور و معاصر ایران .
اولدوز
/oldoz/
(ترکی) ستاره، اختر، کوکب، نجم.
اویس
/oveys/
(اَعلام) 1) نام یکی از عارفان و پارسایان و تابعین صدر اسلام، مشهور به اویس قرنی [قرن اول هجری] که حدیث نبویِ «انّی اَشَم رائحة الرحمن من جانب الیمن» [من رایحه و عطر خداوند را از جانب یمن حس میکنم] راجع به اوست؛ 2) نام دو تن از شاهان جلایری از سلسلهی جلایریان در قرن 8 و9 هجری.
اوین
/avin/
(= آوین) 1- آوردن؛ 2- (اَعلام) نام منطقهای در شمال غرب تهران، که پیشتر از روستاهای شمیران بود.
اکبر
/akbar/
(عربی) 1- بزرگتر، مِهتر؛ 2- سالمندتر، بزرگسالتر. [این نام به اعتبار اسم حضرت علی اکبر(ع) فرزند بزرگ امام حسین(ع) شرف و رواج دارد].
اُکتای
/oktāy/
(ترکی) 1- (اَعلام) نام پسر چنگیز؛ 2- (در ترکمنی) نامدار، مشهور، بزرگ زاده، بزرگ منش.
اِکرام
/ekrām/
(عربی) 1- بزرگداشت، گرامی داشتن، احترامکردن، حرمت، احسان؛ 2- از واژههای قرآنی.
اَکرم
/akram/
(عربی) 1- گرامیتر، آزادتر، بزرگتر، بزرگوار، گرامی؛ 2- از نامهای خداوند.