آ
ا
ب
پ
ت
ث
ج
چ
ح
خ
د
ذ
ر
ز
ژ
س
ش
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
گ
ل
م
ن
و
ه
ی
نام های پسر که با حرف «ک» شروع میشوند
کامیاب
/kāmyāb/
(به مجاز) آن که به خواست و آرزویش رسیده است، پیروز.
کامیار
/kāmyār/
1- (در قدیم) (به مجاز) کامیاب، ( کامیاب، 2- (در حالت قیدی) با شادی و با خوشحالی؛ 3- (اَعلام) امیر کمالالدین ابن اسحاق، قاضی ارزنجان یکی از بزرگان امرای علاءالدوله کیقباد سلجوقی [متوفی 635 قمری] مردی فقیه، سخنگو و حکیم مشرب و از شاگردان شیخ شهابالدین سهروردی.
کامین
/kāmin/
(کام = آرزو، اراده، قصد، لذت، خوشی، توانایی، معشوق + ین (پسوند نسبت)) 1- به معنی آرزومند؛ 2- صاحب اراده و قصد؛ 3- توانا.
کاوش
/kāvo(e)š/
(اسم مصدر از کاویدن)، 1- جستجو، بررسی و تحقیق؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) ستیزه، رخنه و نفوذ.
کاوه
/kāve/
(= گاودرفش)، 1- عَلَم و رایَت گاو؛ 2- (اَعلام) نام شخصیتِ اساطیری شاهنامه و آهنگری ایرانی که روزبانان ضحاک هفده پسر او را کشته و قصد داشتند آخرین فرزند او را نیز قربانی ماران دوش ضحاک سازند، کاوه دادخواهان به مجلس ضحاک در آمد و خروشید او با قیام خود مردم را گرد آورد تا به نزد فریدون رفتند و او را به شاهی برگزیدند.
کاووس
/kāvus/
(= کیکاووس)، ( کیکاووس.
کاویان
/kāv(i)yān/
کاویانی، منسوب به کاوه (شخصیت اساطیری شاهنامه)، + ک کاوه.
کرار
/karrār/
(عربی) 1- (در قدیم) حمله کننده؛ 2- (اَعلام) از القاب و صفات حضرت علی(ع).
کرامت
/ke(a)rāmat/
1- (در تصوف) کاری خارقالعاده، که به دست اولیا انجام میگیرد؛ 2- داشتنِ صفات پسندیده، بزرگواری، شرافت، بخشندگی، سخاوت؛ 3- (در قدیم) احترام، عزت؛ 4-بزرگداشت، هدیه.
کرامتالله
/ke(a)rāmatollāh/
(عربی) بزرگی و بخشندگی خداوند.