آ
ا
ب
پ
ت
ث
ج
چ
ح
خ
د
ذ
ر
ز
ژ
س
ش
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
گ
ل
م
ن
و
ه
ی
نام های پسر که با حرف «س» شروع میشوند
سپهر
/sepehr/
1- آسمان؛ 2- (به مجاز) روزگار؛ 3- (در موسیقی ایرانی) گوشهای در دستگاه راست پنجگاه؛ 4- (اَعلام) سپهر: شهرت و تخلّص محمّدتقی خان کاشانی [قرن 13 هجری]، مورخ ایرانی، ملقب به لسان الملک، مؤلف ناسخُ التَواریخ، به فارسی.
سپهرداد
/sepehr dād/
(اَعلام) نام داماد داریوش که در شجاعت ممتاز بود.
سَتار
/sattār/
(عربی) 1- آنکه چیزی را پوشیده و در پرده میدارد، پوشنده؛ 2- از نامهای خداوند؛ 3- (اَعلام) ستارخان از رهبران بزرگ نهضت مشروطیت در آذربایجان ملقب به سردار ملی.
سَجّاد
/sajjād/
(عربی) 1- بسیار سجده کننده؛ 2- (اَعلام) لقب زینالعابدین ابن حسین(ع)، امام چهارم شیعیان ملقب به امام سجّاد(ع).
سَحاب
/sahāb/
(عربی) ابر، تودهی بخار آب که به رنگهای سفید، خاکستری در آسمان دیده میشود.
سخاوت
/sa(e)xāvat/
(عربی) بخشش، عطا، کرم.
سَدیف
/sadif/
(اَعلام) نام چند تن از صحابه.
سِراج
/serāj/
(عربی) (در قدیم) چراغ، روشنایی.
سِراجالدین
/serājoddin/
(عربی) 1- چراغ دین؛ 2- (اَعلام) 1) سراجالدین ارموی: [594-682 قمری] متکلم مسلمان ایرانی، از مردم ارومیه، مؤلف مَطالِع الانوار، در کلام و منطق؛ 2) سراجالدین عثمان ابن عمر: (= مختاری غزنوی) [قرن 6 هجری] شاعر پارسیگوی دربار شاهان غزنوی، مؤلف منظومهی حماسی شهریارنامه.
سرافراز
/sarafrāz/
1- (به مجاز) افتخار کننده به چیزی یا کسی، سربلند، مفتخر؛ 2- (در قدیم) دارای صفات نیکو و مایه افتخار؛ 3- (در قدیم) گردن فراز، گردن کش، زورمند.