آ
ا
ب
پ
ت
ث
ج
چ
ح
خ
د
ذ
ر
ز
ژ
س
ش
ص
ض
ط
ظ
ع
غ
ف
ق
ک
گ
ل
م
ن
و
ه
ی
اتابک
/atābak/
(ترکی) 1- پدربزرگ؛ 2- (در قدیم) در دوره‌ی قاجار, لقبی که به وزیران داده می‌شد؛ 3- لقب هر یک از پادشاهان مستقل که حکومت‌های محلی داشتند؛ کسی که پرورش فرزندان پادشاه و بزرگان را بر عهده داشت؛ 4- (اَعلام) 1) میرزاعلی اصغرخان اتابک: [1274-1325 قمری] دولتمرد ایرانی، ملقب به امین سلطان، که در زمان سه پادشاه سه بار صدر اعظم شد و سرانجام به دست یکی از مجاهدان آذربایجانی کشته شد؛ 2) نصرت‌الدین ابوبکر: از اتابکان آذربایجان [587-607 قمری] ملقب به اتابک ابوبکر، که از سپاهیان ملکه‌ی گرجستان شکست خورد و بخشی از قلمرواش را از دست داد.
اِجلال
/ejlāl/
(عربی) 1- بزرگ داشتن، تجلیل؛ 2- شوکت و جلال، بلندی مقام؛ 3- کبریا و عظمت پروردگار.
اِحتشام
/ehtešām/
(عربی) 1- جلال، بزرگی، شکوه، عظمت؛ 2- (در قدیم) بزرگداشت، تکریم؛ 3- (درقدیم) تکبر، غرور.
اَحد
/ahad/
(عربی) 1- یگانه، یکتا، بی‌مانند؛ 2- از نام‌های خداوند؛ 3- یکی، یک نفر، یک از.
اِحسان
/ehsān/
(عربی) 1- خوبی، نیکی، نیکویی؛ 2- (به مجاز) بخشش، انعام، نیکویی کردن؛ 3- (در تصوف) نیکی کردن در مقابل بدی دیگران.
احمد
/ahmad/
احمد، صفت تفضیلی از «حمد» به معنای کسی که کارش به ستایش رسیده است . همچنین «احمد» به معنای ستوده تر . یکی از نام های رسول اکرم (ص) است که حضرت عیسی بن مریم (ع) به آمدن آن بزرگوار در قرآن کریم مژده داد. «مبشراً برسول یأتی من بعدی اسمه احمد » . پس از خود به پیامبری به نام احمد مژده دهنده ام.
همچنین رسول اکرم (ص) فرمود: «انا فی السماء احمد و فی الارض محمد» نام من در آسمان «احمد» و در زمین «محمد » است.
هر کس نام فرزندش را «احمد» می گذارد نیّت کند که خلق و خوی پیامبر اکرم (ص) در فرزندش متبلور شود. مخصوصاً اگر مادر در ایّام شیر دهی با نام خدا و ذکر صلوات پستان به دهان فرزندش بگذارد و در دوران کودکی قداست این نام را حفظ کند، حُسن خلق و سعه صدر و پاکی نفس و خوش نامی نصیب فرزندش خواهد شد. و بسیاری از فضائل و خوبی ها در وجود او جمع می شود کما اینکه پیامبر اعظم (ص) جامع جمیع فضائل انبیاء «سلام الله علیهم اجمعین» بوده اند. و هر پیامبری از پیامبران الهی مظهر یکی از صفات آن حضرت بوده اند. بقول جناب مولوی:
نـام احمد نـام جملـه انبیاست چونکه صد آمد نود هم پیش ماست
مؤلف هم می گوید:
هر کـه احمد نام فرزندش نهد مـی شــود او بــنــده ذات احـــد
بین احمد تا احـد میــم لباب سـرّ رحـمـت را بیابـد بـی حـجاب
«محمد» و «احمد» و «محمود» نام هایی هستند که هر گاه بنام افراد برده شوند فرشتگان به ذکر صلوات برای صاحبان نام مشغول می شوند که خیر و برکت فراوانی را برای آنان بدنبال خواهد داشت.
احمدرضا
/a.-rezā/
(عربی) 1- از نام‌های مرکب؛ 2- کسی که به اوصاف خشنودی و ستوده متصف است. + ک احمد و رضا.
@www0201001ir
@0201001.ir